Czy lekarz dentysta może zatrudnić innego dentystę?

Brak komentarzy

Wielokrotnie już zadano mi następujące pytanie: czy jako lekarz dentysta prowadzący własny gabinet mam prawo zatrudnić innego stomatologa? W jaki sposób mogę rozwinąć działalność i wachlarz świadczonych usług podejmując współpracę z innymi specjalistami? Na przykład z ortodontą, implantologiem czy chirurgiem szczękowym…
O tym kiedy i na jakich zasadach zatrudnienie innego lekarza jest możliwe wyjaśnię w niniejszym wpisie.

Wolny zawód

Zawód lekarza (lekarza dentysty) należy do kategorii tzw. wolnych zawodów. Bardzo często pojęcie wolnego zawodu kojarzy się wyłącznie z niezależnością i prestiżem. Tymczasem kryje się pod nim konieczność uzyskania szczególnego wykształcenia, specyficzne zasady wykonywania zawodu oraz osobisty charakter działania na własne ryzyko i odpowiedzialność.

Pozostając przy zawodzie lekarza warto zaznaczyć, że wyjątkową rolę odgrywa sam przedmiot prowadzonej działalności. Mianowicie – świadczenie usług zdrowotnych, które odnoszą się do najcenniejszych dóbr człowieka, czyli życia i zdrowia! Pomiędzy lekarzem a pacjentem zachodzi również szczególny stosunek zaufania, stąd czynności zawodowe zobowiązany jest wykonywać osobiście. Nie powinno zatem nikogo dziwić, że ustawodawca narzuca medykom charakterystyczne warunki świadczenia usług.

Praktyka lekarska czy podmiot leczniczy

Lekarz, który planuje świadczyć swoje usługi w formie działalności gospodarczej wcześniej lub później stanie przed wyborem: zarejestrować praktykę lekarską czy podmiot leczniczy?

W przypadku praktyki lekarskiej konieczne jest posiadanie prawa do wykonywania zawodu i dokonanie wpisu do CEIDG. Następnym krokiem będzie zarejestrowanie praktyki w rejestrze podmiotów wykonujących działalność leczniczą prowadzonym przez okręgową radę lekarską. Trzeba również spełnić wymagania dotyczące pomieszczenia, w którym usługi będą świadczone. Szczegółowe wytyczne odnośnie lokalu znajdują się w rozporządzeniu ministra zdrowia z dnia 26 czerwca 2012 r. Ponadto, lekarz zobowiązany jest do regularnego opłacania składki ubezpieczeniowej (OC).

W przypadku prowadzenia działalności w formie podmiotu leczniczego istnieje pewna dowolność w wyborze formy  prawnej działalności. Podmiotem leczniczym może być zarówno jednoosobowy przedsiębiorca, który dokonał wpisu w CEIDG, jak i  spółka osobowa lub kapitałowa. Organem, w którym należy dokonać rejestracji podmiotu jest wojewoda. Wniosek należy złożyć elektronicznie za pośrednictwem strony internetowej. Uzyskanie wymaganego wpisu łączy się ze spełnieniem pewnych wymogów, tj.: posiadanie odpowiednich pomieszczeń lub urządzeń, używanie i przechowywanie wyrobów medycznych zgodnie z ustawowymi wytycznymi, zapewnienie wykonywania świadczeń zdrowotnych wyłącznie przez osoby wykonujące zawód medyczny i spełniające stosowne wymagania oraz posiadanie polisy OC (tu oplata jest wyższa niż w przypadku praktyki lekarskiej).

Zatrudnianie lekarzy a forma działalności

Mając już jakieś wstępne rozeznanie w kwestii rozróżnienia formy prowadzonej działalności leczniczej możemy przejść do sedna tematu.

Indywidualna praktyka lekarska nie może zatrudniać innego lekarza w zakresie udzielanych świadczeń. Ograniczenie nie dotyczy zatrudniania osób niebędących lekarzami, które wykonują czynności pomocnicze. Wyjątkiem od powyższej reguły będzie zatrudnienie lekarza w celu odbycia stażu podyplomowego lub innego szkolenia specjalistycznego. Oczywiście pod warunkiem uprzedniego uzyskania przez indywidualną praktykę odpowiedniej akredytacji do prowadzenia tego typu szkoleń. Podstawę prawną stanowi przepis art. 53 ustawy o  zawodach lekarza i lekarza dentysty. Zgodnie z jego brzmieniem:

Lekarz wykonujący indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską, indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską w miejscu wezwania może zatrudniać osoby niebędące lekarzami do wykonywania czynności pomocniczych (współpracy).
Lekarz, lekarz dentysta wykonujący indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską lub grupową praktykę lekarską lub grupową specjalistyczną praktykę lekarską, prowadzący odpowiednio staż podyplomowy, szkolenie specjalizacyjne lub szkolenia w celu uzyskania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonego świadczenia zdrowotnego, może zatrudniać lekarza, lekarza dentystę w celu odbywania przez niego stażu podyplomowego, szkolenia specjalizacyjnego lub szkolenia w celu uzyskania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonego świadczenia zdrowotnego.
Ograniczenie możliwości zatrudniania innych lekarzy nie znajdzie zastosowania w przypadku podmiotu leczniczego. Lekarz wykonujący działalność w tego typu formie może swobodnie zatrudniać innych lekarzy. Czyli nawiązać z nimi zarówno umowy o pracę, jak i ustalać inne formy współpracy.

Przekształcenie indywidualnej praktyki w podmiot leczniczy

Jeśli zatrudnienie lekarza w prowadzonej praktyce nie jest możliwe i w pewnym stopniu ogranicza rozwój prowadzonej działalności, warto zastanowić się nad dokonaniem przekształcenia w podmiot leczniczy. Na taki krok decydują się zazwyczaj lekarze, którzy planują rozszerzyć profil prowadzonej działalności, zawierają kontrakty z NFZ albo po prostu chcą pracować mniej, jednocześnie nie tracąc dochodu i pacjentów.

Samo przekształcenie nie jest bardzo skomplikowane. Wymaga przede wszystkim złożenia wniosku o wykreślenie praktyki zawodowej i uzyskania wpisu jako podmiot leczniczy. Oczywiście, należy spełnić wymagania dotyczące polisy, pomieszczeń i itp.

A jeśli nie podmiot leczniczy to co?

Jeśli zmiana formy działalności nie jest odpowiednim rozwiązaniem problemu w zakresie współpracy z innymi lekarzami, warto rozważyć prowadzenie kilku praktyk lekarskich w jednym gabinecie. Przede wszystkim, mam tu na myśli grupową praktykę lekarską. Może ona przybrać formę spółki cywilnej,  jawnej czy partnerskiej. Co jest ważne, w ramach grupowej praktyki lekarskiej świadczenia zdrowotne mogą być udzielane wyłącznie przez lekarzy będących wspólnikami albo partnerami ( art. 18 ust. 7 ustawy o działalności leczniczej).

Nic nie stoi również na przeszkodzie, aby lekarze przyjęli rozwiązanie polegające na wspólnym uzgodnieniu sposobu korzystania z jednego gabinetu lekarskiego. Wówczas istotne będzie szczegółowe uregulowanie kwestii dotyczących ponoszonych kosztów (lokal, sprzęt), zatrudnienia personelu czy odpowiedzialności za bezpieczeństwo przetwarzanych danych osobowych.

Podsumowanie

Wbrew panującej opinii, że prawo ogranicza działalność stomatologów, uważam, że rozwiązań jest całkiem sporo. Jednakże każde z nich należy przeanalizować indywidualnie pod kątem stawianych celów i realnych możliwości. Nie zapominajmy przy tym, że gabinet lekarski to nie tylko biznes, ale przede wszystkim usługi na rzecz zdrowia i życia ludzkiego.